1:1-4 สวัสดีครับคุณเธโอฟีลัส หมู่ผู้ฮักพระเจ้า ก่อเฮาสิส่งจดหมายมาให้หมู่หนิ กะย้อนว่าเรื่องฮั้นที่เป็นไปแล้วอยู่ทางนี้คือเรื่องพระเยซูฮั่น ได้มีหลายคนลงมือบันทึกไว้แหน่แล้วคือผู้ที่เขาได้ฮับมอบหมายพระคำของพระเจ้า พวกเขาฮั่นได้เห็นกับตาได้ยินกับหูจั่งได้เป็นพยานหลักฐาน ได้บอกได้สอนพวกเฮาให้ฮู้จักสืบต่อกันมา เฮาจั่งเห็นสมควรที่สิเขียนออกมาเมิ้ดตามลำดับให้หมู่ฮู้จักนำ เพื่อหมู่สิได้มั่นใจ แล้วฮู้จักความเท็จจริงคักแน่ในคำสอนที่ได้ยินมาฮั่น ย้อนว่าเฮาหนิได้สืบมาคักเมิ้ดแล้วในเรื่องหนิตั้งแต่ตำอิดมา

1:5 คือในสมัยเฮโรดเป็นเจ้าเมืองปกครองเขตยูเดียฮั่น ตอนฮั้นมีผู้นำเครื่องถวายคนหนึ่งชื่อนายเศคาริยาห์ ผู้นี้อยู่ในหมู่กองเวรของอาบียาห์ เมียลาวซื่อว่าเอลีซาเบธ เขาทั้งสองเป็นเซื้อสายตระกูลอาโรน (ผู้เป็นอ้ายของโมเสสในสมัยก่อน)

1:6 พระเจ้าพอใจกับสองผัวเมียนี้ ย้อนว่าเขาใซ้ซีวิตถืกต้องตามแนวทางของเพิ่นที่มีกล่าวไว้ในบทบัญญัติเมิ้ดคู่ข้อบ่มีหม่องติ

1:7 เขาทั้งสองกะเฒ่าแล้ว นางเอลีซาเบธหนิเป็นหมันเลยบ่มีลูก

1:8 อยู่มามื้อหนึ่งเศคาริยาห์อยู่ในพระวิหารเฮ็ดหน้าที่นำเครื่องถวายตามเคย

1:9 มื้อฮั้นเศคาริยาห์กะได้จับฉลากนำหมู่กองเวรตามประเพณีพอดี ลาวกะถืกเป็นผู้สินำเอาเครื่องหอมเผาบูซาเข้าถวายต่อพระเจ้าอยู่ในห้องศักดิ์สิทธิ์ในพระวิหาร

1:10 บัดฮอดยามลาวเข้าไป พวกคนอิสราเอลทั้งหลายกะอธิษฐานไหว้วอนต่อพระเจ้าอยู่ทางนอก

1:11 ตอนเศคาริยาห์พวมเผาเครื่องหอมอยู่เทิงแท่นบูซาในห้องศักดิ์สิทธิ์ฮั่น พอดีมีเทวทูตองค์หนึ่งของพระเจ้าได้ลงมายืนอยู่ข้างขวาแท่นบูซา

1:12 พอเศคาริยาห์เห็นเทวทูตกะตกใจหย้านอย่างใหญ่

1:13 เทวทูตเลยเว้าว่า “อย่าสู่หย้านเด้อ เศคาริยาห์ เอ้ย เฮานำข่าวดีมาให้เจ้าคือพระเจ้าได้ยินคำวอนขอที่เจ้าขอนำเพิ่นอยากได้ลูกแต่โดนแล้ว บัดนี้เอลีซาเบธเมียเจ้าฮั่นสิถือภามีท้อง แล้วเจ้าสิได้ลูกซาย ให้เจ้าใส่ซื่อว่าโยฮันเด้อ

1:14 บัดโยฮันเกิดมาแล้วเจ้ากะสิดีใจหลาย กับคนทั้งหลายกะสิยินดีนำ

1:15 โยฮันหนิสิเป็นคนสำคัญในสายตาของพระเจ้า กับเขาสิบ่กินเหล้ากับน้ำองุ่นหมักเลย แล้วเขาสิจุใจนำพระวิญญาณของพระเจ้าตั้งแต่อยู่ในท้องแม่

1:16 แล้วพระเจ้าสิใซ้เขาเป็นผู้ตักเตือนพวกคนอิสราเอลให้กลับโตกลับใจมาหาเพิ่น

1:17 โยฮันหนิล่ะสิเป็นผู้แปลงทางไปก่อน ให้เพิ่นผู้ฮั้นลงมา โยฮันสิมีอำนาจกับสิมีนิสัยใจคอทำนองเดียวกันกับเอลียาห์ฮั่น(ผู้เป็นปากเป็นเสียงของพระเจ้าในสมัยก่อนพู้น) เพื่อสิให้พวกพ่อคืนดีกันกับลูก กับให้พวกคนดื้อด้านกลับใจมีนิสัยเป็นคนดี คือพระเจ้าสิใซ้โยฮันหนิให้เตรียมคนพวกหนึ่งไว้ให้เป็นคนของเพิ่น”

1:18 พอเทวทูตเว้าจบ แล้วเศคาริยาห์กะถามว่า “ผู้ข้าสิฮู้ได้แนวใดว่าสิมีลูกอีหลี ผู้ข้ากับเมียกะเฒ่าหลายแล้ว”

1:19 เทวทูตเลยเว้าว่า “ฮ้วย คือบ่เซื่อเฮาเนาะ เฮาซื่อกาเบรียล เป็นทูตฮับใซ้ของพระเจ้า เฮายืนอยู่ต่อหน้าพระเจ้าถ้าฟังแต่คำสั่งของเพิ่น บัดนี้เพิ่นได้ใซ้เฮามาบอกข่าวดีนี้ให้เจ้าฮู้

1:20 จั่งซั่น นี่แน่ะ แต่นี้ต่อไปเจ้าสิปากกืกเว้าบ่ออกจนฮอดมื้อลูกเจ้าออกมา ย้อนว่าเจ้าบ่เซื่อในความเว้าของเฮาที่มันสิเป็นไปอีหลีตามกำหนดฮั่น”

1:21 พวกคนที่ถ้าเศคาริยาห์อยู่ทางนอกห้องศักดิ์สิทธิ์ฮั่นกะสงสัยคืออยู่โดนแท้บ่ออกมาจักเทื่อ

1:22 พอเศคาริยาห์ออกมา แล้วกะปากกืกเว้ากับเขาบ่ออก ใซ้แต่ภาษาใบ้ซี้มือเอาซื่อๆ พวกคนที่ถ้าอยู่ฮั่นจั่งฮู้จักว่าเศคาริยาห์ต้องได้เห็นอีหยังแนวใดแนวหนึ่งมาจากพระเจ้าอยู่ในห้องศักดิ์สิทธิ์ฮั่น

1:23 อยู่มาพอเศคาริยาห์เมิ้ดหน้าที่ฮับใซ้ในพระวิหารแล้วลาวกะออกเวรคืนเมือบ้าน

1:24 แล้วหลังจากฮั้นมานางเอลีซาเบธเมียลาวฮั่นกะได้ถือภามีท้องอีหลี แล้วได้กักโตอยู่แต่ในเฮือนห้าเดือน ยกย่องแต่พระเจ้าว่า

1:25 “สาธุ ขอบคุณพระเจ้าเด้อ ที่เพิ่นได้เมตตาซ่อยถอนความอับอายของข้อยออกไป ที่มีต่อไทบ้านไทเมืองมาโดนแล้ว”

1:26 แล้วอยู่ต่อมาตอนนางเอลีซาเบธถือภาได้หกเดือน พระเจ้ากะได้ใซ้เทวทูตกาเบรียลฮั่นอีก ให้ไปเมืองนาซาเร็ธอยู่ในเขตกาลิลีฮั่น

1:27 ไปหาสาวบริสุทธิ์ที่เป็นคู่หมั้นของโยเซฟผู้เป็นเซื้อสายของดาวิดกษัตริย์อิสราเอลแต่สมัยก่อน นางนี้ซื่อว่ามารีย์

1:28 เทวทูตฮั่นกะเว้ากับนางมารีย์ว่า “นางเอ้ยให้เจ้าซื่นใจเด้อ คือพระเจ้าฮักแพงพอใจนำเจ้าหลาย เพิ่นอยู่นำเจ้าแล้ว เจ้าได้พรในหมู่ญิงทั้งหลาย”

1:29 พอเห็นเทวทูตแล้วนางกะตกใจหลาย คึดบ่ออกว่าความเว้าของเทวทูตฮั่นจักสิหมายความว่าจั่งใด

1:30 เทวทูตเลยเว้าอีกว่า “บ่เป็นหยังมารีย์เอ้ย บ่ต้องหย้านเด้อย้อนพระเจ้าพอใจนำเจ้าหลาย

1:31 แล้ว นี่แน่ะ เจ้าสิตั้งครรภ์ ถือภามีท้อง บัดลูกออกมาแล้วให้เจ้าใส่ซื่อลูกว่าเยซูเด้อ

1:32 เยซูหนิเพิ่นสิเป็นผู้ยิ่งใหญ่ คนสิเอิ้นกันว่าเป็นพระบุตรของพระเจ้าผู้อยู่สูงสุด แล้วพระเจ้าสิมอบบัลลังก์ของกษัตริย์ดาวิดฮั่นให้เยซูปกครอง

1:33 คือเยซูหนิสิปกครองคนอิสราเอล(เซื้อสายยาโคบ) ไปตลอดบ่มีมื้อสิ้นสุด”

1:34 แล้วมารีย์กะถามเทวทูตว่า “สิเป็นไปได้แนวใดหน้อ ผู้ข้ายังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ บ่เคยสมสู่กับซาย”

1:35 เทวทูตเลยบอกนางว่า “คือมันเป็นจั่งซี้ พระวิญญาณของพระเจ้าสิมาปกคลุมเจ้าไว้ แล้วเพิ่นสิบันดาลให้เจ้าถือภามีท้องโดยฤทธิ์อำนาจของเพิ่น จั่งซั่นผู้บริสุทธิ์ที่สิมาเกิดนำเจ้าฮั่น คนกะสิเอิ้นกันว่าพระบุตรของพระเจ้า”

1:36 “แล้วบัดนี้ นางเอลีซาเบธ พี่น้องของเจ้าที่เคยเป็นหมันฮั่น กะยังมีท้องได้หกเดือนแล้ว เดียวหนิเขาเฒ่ากะตามหมันกะอย่า พระเจ้าได้ซ่อยให้เขามีลูกซายแล้ว

1:37 คือสำหรับพระเจ้าฮั่นบ่มีอีหยังจักแนวที่สิเป็นไปบ่ได้”

1:38 แล้วนางมารีย์เลยเว้าว่า “นี่แน่ะ ผู้ข้าหนิเป็นเพียงทาสของพระเจ้าซื่อๆ ผู้ข้าขอยอมให้มันเป็นไปตามแผนการของเพิ่นเมิ้ดคู่แนวคือเจ้าเว้าสา” พอมารีย์เว้าแล้วเทวทูตกะเมือ

1:39 แล้วมารีย์กะลุกขึ้นฟ้าวขึ้นไปเนินเขา เข้าเมืองหนึ่งในเขตยูเดีย

1:40 แล้วเข้าเฮือนของเศคาริยาห์ นางมารีย์กะเลยทักทายกันกับเอลีซาเบธ

1:41 พอเอลีซาเบธได้ยินนางมารีย์เว้าคำทักทาย ลูกในท้องของลาวฮั่นกะดิ้น แล้วเอลีซาเบธกะเต็มด้วยการทรงนำของพระวิญญาณบริสุทธิ์

1:42 ลาวจั่งท้วงมารีย์ ฮ้องอย่างดีอกดีใจว่า “พระเจ้าได้อวยพรเจ้าหลายกว่าหมู่ในหมู่แม่ญิงทั้งเมิ้ด กับได้อวยพรลูกที่อยู่ในท้องเจ้านำ

1:43 เป็นจั่งใดโตข้อยจั่งมีเกียรติปานนี้ ที่ว่าแม่ของพระผู้เป็นเจ้าของผู้ข้า ได้มาเยี่ยมมายามผู้ข้า ฮอดเฮือน

1:44 คึดเบิ่งดู พอผู้ข้าได้ยินเสียงปากของเจ้าปั๊บ ลูกในท้องผู้ข้ากะดิ้นดีอกดีใจอย่างใหญ่

1:45 คือญิงที่เซื่อมั่นกะได้พรเป็นสุขหลาย โดยว่ามันสิเป็นไปตามแนวที่พระผู้เป็นเจ้าได้บอกเขาไว้ฮั้น”

1:46 พอนางเอลีซาเบธเว้าแล้ว มารีย์กะเลยเว้าว่า “สาธุพระเจ้า จิตใจของผู้ข้ายกย่องสรรเสริญพระผู้เป็นเจ้า

1:47 จิตวิญญาณของผู้ข้าหนิอยากยกย่องพระเจ้า พระผู้โปรดของผู้ข้า

1:48 ย้อนว่าเพิ่นกะยังคึดเห็นแก่ฐานะต่ำต้อยของผู้ข้าหนิ ผู้เป็นเพียงแต่ทาสใซ้ของเพิ่น นี่แน่ะ แต่นี้ต่อไปคู่ซั่วอายุคนสิว่าผู้ข้าได้ฮับพรเป็นสุขหลาย

1:49 คือพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ ได้เฮ็ดแนวอันยิ่งใหญ่ของเพิ่นให้ผู้ข้าหนิ ผู้ข้าจั่งได้ยกย่องพระนามอันศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ของเพิ่น อาเมน

1:50 ยุคใดกะอย่า พระเจ้าแสดงความเมตตาต่อคู่คนที่เคารพยำเกรงเพิ่น

1:51 เพิ่นเคยแสดงฤทธิ์อำนาจของเพิ่น (ในคู่ซ่วงอายุคน) คือเพิ่นได้ไล่ผู้ที่ถือโตมีใจเย่อหยิ่งฮั่นให้เขาแตกหนีไป

1:52 เพิ่นเคยปลดผู้นำที่ใซ้อำนาจในทางบ่แม่นให้เขาออกจากบัลลังก์ แล้วเพิ่นได้ ตั้งผู้ที่มีใจอ่อนน้อมขึ้นปกครองแทน

1:53 เพิ่นเคยไล่ผู้ฮั่งผู้มีที่ใจโลภฮั่น ให้หนีไปมือเปล่า แล้วเพิ่นได้เลี้ยงคนที่มีใจอึดอยากหมากหิวให้อิ่มแต่ของดีๆ

1:54 แล้วเพิ่นเคยเมตตาซ่อยพวกคนอิสราเอลผู้ฮับใซ้ของเพิ่นย้อนเพิ่นเห็นแก่คำสัญญาของเพิ่นเองฮั่น

1:55 ตามที่เพิ่นได้สัญญาไว้ กับอับราฮัมพ่อตระกูลของพวกเฮา พร้อมกับคู่ซั่วอายุคนสืบต่อกันไปเป็นนิตย์”

1:56 นางมารีย์กะได้พักอยู่นำนางเอลีซาเบธฮั่นได้สามเดือน แล้วจั่งค่อยเมือบ้าน

1:57 แล้วนางเอลีซาเบธพอท้องฮอดเก้าเดือนแล้ว กะได้ออกลูกเป็นผู้ซาย

1:58 แล้วบัดพอพ่อแม่พี่น้องกับพวกไทบ้านฮู้ข่าวว่าเอลีซาเบธออกลูกแล้ว พวกเขากะยินดีนำที่พระเจ้าได้แสดงความเมตตาต่อนาง

1:59 แล้วพอเด็กน้อยออกมาได้แปดมื้อแล้ว พวกพี่น้องกับไทบ้านได้มาฮ่วมกันเฮ็ดสุหนัตหมายโตไว้ตามประเพณี แล้วพวกเขาว่าสิใส่ซื่อเด็กน้อยว่าเศคาริยาห์ตามซื่อพ่อฮั่น

1:60 แต่เอลีซาเบธผู้เป็นแม่กะบอกว่า “บ่เอาซื่อหนิ ต้องใส่ซื่อว่าโยฮัน”

1:61 แล้วพวกเขากะท้วงว่า “ในพวกพี่น้องของเฮาหนิ บ่มีใผใส่ซื่อว่าจั่งซี้จักคนเด้”

1:62 พวกเขากะเลยใซ้ภาษาใบ้ถามเศคาริยาห์เบิ่งว่าสิใส่ซื่อว่าจั่งใดซั่น

1:63 เศคาริยาห์เลยซี้มือขอเอาแป้นกระดานมา แล้วเขียนว่า “ซื่อเด็กว่า โยฮัน” บัดนี้พวกเขากะแปลกใจเป็นตางึด (ที่ลาวบ่ใส่ซื่อลูกถ่ายทอดตามประเพณี)

1:64 พอเขียนลงปั๊บเศคาริยาห์กะเซากืกกับหม่อง เว้าได้คือเก่า ลาวกะดีใจหลายเลยเว้ายกย่องพระเจ้าอยู่ฮั้น

1:65 พวกไทบ้านกะพากันงึดอย่างใหญ่ (แล้วต่อมาเรื่องนี้กะซ่าลือไปทั่วแถวเนินเขาเขตยูเดีย

1:66 แล้วพวกคนที่ได้ยินกะจื่อกันไว้ แล้วเว้ากันว่า “ถ้านี่แน่ะ บัดเด็กน้อยโยฮันหนิใหญ่ขึ้นมาแล้ว มันสิเป็นแนวใด” แล้วพระเจ้าได้อยู่นำโยฮันอีหลี)

1:67 บัดนี้พอเศคาริยาห์ ลาวกะเต็มไปด้วยการทรงนำของพระวิญญาณบริสุทธิ์ จั่งทำนายคำพยากรณ์ว่า

1:68 “สาธุเด้อ พระเจ้าของซาติอิสราเอลเฮาหนิ เพิ่นได้มาอยู่นำแล้วมาโปรดคนของเพิ่นแล้ว

1:69 คือพระเจ้าหนิได้ส่งพระผู้โปรดผู้มีฤทธิ์มาให้พวกเฮาแล้ว มาทางเซื้อสายของกษัตริย์ดาวิดผู้ฮับใซ้ของเพิ่น

1:70 ตามที่พระเจ้าได้กล่าวไว้ผ่านผู้เป็นปากเป็นเสียงอันบริสุทธิ์ของเพิ่น ซึ่งมีอยู่ตั้งแต่การสร้างโลกมาพู้น

1:71 กล่าวไว้ว่า พวกเฮาสิได้ฮับการรอดพ้นจากมือของพวกศัตรูคู่คนที่เคียดซังพวกเฮาฮั้น

1:72 แล้วแสดงความเมตตาตามที่เพิ่นได้สัญญาไว้ต่อปู่ย่าตายายของพวกเฮาฮั่น

1:73 คือคำมั่นสัญญาที่เพิ่นให้ไว้กับอับราฮัมพ่อตระกูลของพวกเฮาในสมัยก่อนพู้น

1:74 ที่ว่าสิโปรดเมตตาซ่อยซาติของเฮาให้รอดพ้นจากมือศัตรูของพวกเฮา เพื่อพวกเฮาสิฮับใซ้เพิ่นโดยบ่มีความหย้านกลัวหยัง

1:75 คือฮับใซ้เพิ่นด้วยใจบริสุทธิ์ เป็นคนถืกต้องต่อหน้าเพิ่นตลอดซีวิตของพวกเฮา”

1:76 แล้วเศคาริยาห์ได้เหลียวเบิ่งเด็กน้อยโยฮัน เว้าว่า “ลูกเอ้ย พวกคนสิเอิ้นกันว่า เจ้าเป็นปากเป็นเสียงของพระเจ้าผู้อยู่สูงสุด ย้อนว่าเจ้าสิเป็นผู้แปลงทางของเพิ่นไปก่อน

1:77 เพื่อสิให้คนของเพิ่นฮู้จักทางรอดพ้นจากบาป โดยการให้อภัยโทษบาปของเขา

1:78 เป็นโดยความเมตตากรุณาของพระเจ้าของพวกเฮา บัดพอผู้เป็นแสงอรุณจากเบื้องบนมาเยี่ยมมายามพวกเฮา

1:79 เพิ่นสิส่องแสงไว้ให้คู่คนที่นั่งถ้าตายอยู่ในเงาความมืด แล้วนำเขาในทางสันติภาพฮั้นเอง”

1:80 (อยู่มา โยฮันกะได้โตขึ้น มีใจเข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ แล้วกะได้ไปอาศัยอยู่ในถิ่นแห้งแล้งหม่องเปลี่ยวที่บ่มีคนอยู่ จนฮอดมื้อที่เขาได้ออกไปแสดงโตต่อหน้าพวกคนอิสราเอล บอกให้กลับใจถ้าฮับพระเจ้าเสด็จลงมา)