20:1 “คือว่า แผ่นดินสวรรค์เปรียบคือเจ้าของเฮือนคนหนึ่งออกไปจ้างคนงานแต่เซ้ามืดเฮ็ดเวียกในสวนองุ่นของลาว

20:2 บัดลาวตกลงกับลูกจ้าง ว่าสิให้ค่าจ้างเป็นหนึ่งเดนาริอันต่อมื้อ ตกลงแล้วกะใซ้พวกเขาออกไปเฮ็ดเวียกเฮ็ดงานในสวนองุ่นของลาว

20:3 พอฮอดประมาณสามโมงเซ้า เจ้าของเฮือนกะออกไปทางตลาด เห็นคนอื่นยืนอยู่กลางตลาด บ่ได้เฮ็ดหยัง

20:4 แล้วลาวจั่งเว้ากับพวกเขาว่า ‘ให้พวกเจ้าไปเฮ็ดงานในสวนองุ่นของเฮานำเขาเด้อ แล้วเฮาสิให้ค่าจ้างพวกเจ้าตามสมควร’ พวกเขากะเลยพากันไป

20:5 แล้วเจ้าของเฮือนกะออกไปอีกสองรอบ เป็นเวลาเที่ยง กับบ่ายสามโมง ไปหาคนงานคือเก่า

20:6 แล้วประมาณห้าโมงแลงลาวกะออกไปอีก ได้พ้อคนอื่นๆ อีก ยืนอยู่บ่ได้เฮ็ดหยัง จั่งถามพวกเขาว่า ‘เป็นหยังพวกเจ้าจั่งยืนอยู่นี้เมิ้ดมื้อซื่อๆ’

20:7 พวกเขาตอบลาวว่า ‘ย้อนบ่มีใผมาจ้างพวกข้อย’ เจ้าของเฮือนเลยบอกเขาว่า ‘ให้พวกเจ้าไปเฮ็ดงานในสวนองุ่นของเฮานำเขาเด้อ แล้วเฮาสิให้ค่าจ้างตามสมควร’

20:8 บัดใกล้สิฮอดค่ำ เจ้าของสวนองุ่นจั่งสั่งคนเบิ่งแยงงานว่า ‘ให้เอิ้นคนงานมา แล้วจ่ายค่าจ้างให้เขา ให้พวกคนงานที่มาตามหลังก่อน จนไปฮอดพวกคนงานที่มาแต่ตำอิด’

20:9 แล้วบัดพวกคนที่ฮับจ้างประมาณห้าโมงแลงฮั้นได้มาฮับค่าจ้าง เขาคู่คนได้คนละหนึ่งเดนาริอัน

20:10 แต่ฝ่ายพวกคนที่ฮับจ้างแต่ตำอิดฮั้น บัดมาฮับค่าจ้าง เขาคึดว่าคงสิได้หลายกว่า แต่ได้คนละหนึ่งเดนาริอันคือกัน

20:11 แล้วบัดได้ฮับเงินแล้ว พวกเขาได้จ่มต่อว่าเจ้าของเฮือน

20:12 ว่า ‘พวกที่มาตามหลัง เฮ็ดงานแต่ซั่วโมงเดียว แล้วนายจ่ายค่าจ้างพวกเขาท่อกันกับพวกเฮาที่เฮ็ดงานหนัก ตากแดดเมิ้ดมื้อ’

20:13 แต่นายงานกะตอบคนหนึ่งในพวกฮั้นว่า ‘หมู่พวกเอ้ย เฮาบ่ได้โกงพวกเจ้าดอก เจ้าได้ตกลงกับเฮาแล้วสิเอามื้อละหนึ่งเหรียญ เดนาริอัน บ่แม่นบ้อ

20:14 ให้เอาค่าจ้างของเจ้าไปซะ คั่นเฮาพอใจที่สิให้ค่าจ้างพวกคนที่มาเฮ็ดงานตามหลังฮั้น ท่อกันกับที่ให้เจ้ามันสิเป็นหยัง

20:15 มันสิบ่ถืกตามกฎบัญญัติบ้อ คั่นเฮาเฮ็ดตามใจปรารถนากับสิ่งของของเฮาเอง บ่แม่นนัยน์ตาของเจ้ามองเฮาในทางซั่ว ย้อนความดีของเฮาสั่นบ้อ’

20:16 แนวฮั้นล่ะ ผู้ที่อยู่อันดับหลังกะสิอยู่อันดับหน้า แล้วผู้ที่อยู่อันดับหน้ากะสิอยู่อันดับหลัง คือได้เอิ้นได้เชิญคนหลวงหลาย แต่ผู้ที่เลือกฮั้นกะมีน้อย”

20:17 แล้วพระเยซู บัดพวมขึ้นไปเมืองเยรูซาเล็ม พออยู่ระหว่างทางกะได้พาพวกลูกศิษย์สิบสองคนฮั้นออกไปจั่งเว้ากับเขาว่า

20:18 “นี่แน่ะ บัดนี้พวกเฮาพวมสิขึ้นไปเมืองเยรูซาเล็ม แล้วเฮาผู้เป็นบุตรมนุษย์สิถืกทรยศอยู่ฮั้น มอบไว้อยู่กับพวกหัวหน้าผู้นำเครื่องถวาย กับเสมียนฯแล้วพวกเขาสิกล่าวหาโทษเฮาเถิงฮอดตาย

20:19 แล้วสิมอบเฮาไว้กับคนต่างซาติให้เยาะเย้ยเฆี่ยนตี แล้วในที่สุดสิให้ขึงไว้เทิงหลักประหาร แล้วในมื้อที่สามเฮากะสิเป็นขึ้นมาใหม่”

20:20 ยามฮั้น เมียของเศเบดี ผู้เป็นแม่ของลูกซายลาวฮั่น (คือยากอบ กับ ยอห์น) ได้พาลูกซายลาวมาเคารพพระเยซู ย้อนอยากขอแนวหนึ่งจากเพิ่น

20:21 พระเยซูเลยถามนางฮั้นว่า “เจ้าต้องการหยัง” นางได้ตอบเพิ่นว่า “ขอโปรดอนุญาตให้ลูกซายของผู้ข้าสองคนนี้นั่งในแผ่นดินของท่านแหน่ เบื้องขวาผู้หนึ่ง เบื้องซ้ายผู้หนึ่ง”

20:22 แต่พระเยซูตอบเขาว่า “เจ้าบ่ฮู้จักดอก แนวที่เจ้าขอฮั้น จอกที่เฮาสิต้องฮับดื่มจากฮั้นเจ้าสิดื่มได้บ้อ กับการที่เฮาสิต้องถืกจุ่มลงฮั้น เจ้าสิฮับจุ่มลงได้บ้อ” พวกเขาตอบเพิ่นว่า “พวกผู้ข้าเฮ็ดได้เลย”

20:23 แล้วเพิ่นเว้ากับเขาต่ออีกว่า “เจ้าสิดื่มจากจอกของเฮา กับสิถืกจุ่มลงนำเฮากะแม่นอยู่ แต่ซึ่งสินั่งข้างขวากับข้างซ้ายของเฮาฮั้น บ่แม่นสิทธิ์ของเฮาที่สิมอบให้ แต่พระเจ้าผู้เป็นพ่อของเฮาได้เตรียมไว้สำหรับผู้ใด กะสิมอบให้ผู้ฮั้น”

20:24 บัดลูกศิษย์สิบคนฮั้นได้ยินแล้ว พวกเขากะขุ่นเคืองใจในพี่น้องสองคนฮั้น

20:25 แต่พระเยซูได้เอิ้นพวกเขามาเว้าว่า “พวกเจ้าฮู้อยู่ว่า ผู้ที่ปกครองคนต่างซาติเป็นเจ้านายเหนือเขา กับพวกเจ้านายฮั้นกะใซ้อำนาจบังคับเขา

20:26 แต่ในพวกเจ้าหนิ มันสิบ่เป็นจั่งซั้นเด้อ คั่นผู้ใดอยากสิเป็นใหญ่ในพวกเจ้า ผู้ฮั้นสิต้องเป็นผู้ปรนนิบัติฮับใซ้หมู่

20:27 แล้วคั่นผู้ใดอยากสิเป็นเอกเป็นใหญ่ในพวกเจ้า กะให้ผู้ฮั้นเป็นผู้ฮับใซ้ของพวกเจ้าเอาโลด

20:28 คือจั่งที่เฮาผู้เป็นบุตรมนุษย์บ่ได้มาเพื่อให้คนอื่นปรนนิบัติฮับใซ้เฮา แต่มาเพื่อสิปรนนิบัติฮับใซ้คนอื่นต่างหาก กับเพื่อมอบถวายซีวิตของเฮา ให้เป็นค่าไถ่สำหรับผู้คนทั้งหลาย”

20:29 แล้วบัดพอพระเยซูกับพวกลูกศิษย์ออกไปจากเมืองเยรีโค มีหมู่คนหลวงหลายได้ตามเพิ่นไป

20:30 แล้วนี่แน่ะ มีซายตาบอดสองคนนั่งอยู่แคมทาง บัดเขาได้ยินว่าพระเยซูผ่านมา จั่งฮ้องว่า “โอ้ พระเยซูผู้เป็นลูกดาวิดเจ้าข้า ขอเมตตาผู้ข้าแหน่ท้อน”

20:31 ฝ่ายพวกคนหลวงหลายอยู่ฮั้นกะเว้าห้ามเขา ว่าเขาบ่ควรสิเว้า แต่แฮงห้ามเขากะแฮงฮ้องขึ้นอีกว่า “โอ้ พระเยซูผู้เป็นลูกดาวิดเจ้าข้า ขอเมตตาผู้ข้าแหน่ท้อน”

20:32 แล้วพระเยซูกะยืนนิ่งอยู่ เอิ้นเขามา เว้าว่า “พวกเจ้าอยากให้เฮาเฮ็ดหยังให้เจ้า”

20:33 พวกเขาเว้ากับเพิ่นว่า “ท่านเจ้าข้า ขอให้ตาของผู้ข้ามองเห็นได้ท้อน”

20:34 จั่งซั้น พระเยซูจั่งมีใจอิตนเมตตาเขา กะเลยเอามือแตะตาของเขา แล้วในยามฮั้นพอดี ตาของเขาทั้งสองคนกะเห็นฮุ่งโลด เขาเลยติดตามเพิ่นไป