23:1 หว่างฮั้น พระเยซูเว้ากับพวกลูกศิษย์ของเพิ่นกับคนหลวงหลายอยู่ฮั้น

23:2 เว้าว่า “เสมียนฯกับพวกฟาริสีได้นั่งตำแหน่งของโมเสส

23:3 จั่งซั้นเมิ้ดคู่อย่างซึ่งเขาอาจสิบอกสอนให้พวกเจ้าเฮ็ด กะควรสิเฮ็ดตาม แต่อย่าสู่เลียนแบบการปฏิบัติของเขาฮั้นเด้อ ย้อนว่าพวกเขาบอกสอนคนอื่นได้แต่เขาเองบ่ได้ปฏิบัติตาม

23:4 คือพวกเขาเอาภาระอันลำบากหนักหนา ใส่เทิงบ่าคนอื่นให้แบก แต่ส่วนเขาเองแม้นแต่นิ้วเดียวกะบ่แตะต้องเลย

23:5 การปฏิบัติของเขาทั้งเมิ้ด เขากะเฮ็ดเพื่อออกหน้าออกตาให้คนอื่นเห็น เขาเฮ็ดตลับใหญ่ขึ้นใส่ข้อพระคำ ไว้หน้าผากย่างไป กับนุ่งเสื้อประดับด้วยพู่ห้อยยาว

23:6 เขามักอยู่ห้องซั้นเถิงพิเศษในงานกินเลี้ยง กับเก้าอี้ตำแหน่งสูงในศาลาธรรม

23:7 กับมักฮับการคำนับอยู่กลางตลาด กับมักให้คนเอิ้นเขาว่า ท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์ (คือ ‘รับบี รับบี’)

23:8 แต่ว่า อย่าให้ใผเอิ้นพวกเจ้าว่า ท่านอาจารย์ ย้อนเจ้ามีอาจารย์ใหญ่แต่ผู้เดียวคือพระคริสต์ฮั้น กับพวกเจ้าฮวมเป็นพี่น้องกันทั้งเมิ้ด

23:9 แล้วบ่ให้เอิ้นคนใดในโลกนี้ว่า ‘หลวงพ่อ’ ย้อนว่าเจ้ามีพระเจ้าผู้เป็นพ่อแต่ผู้เดียว คือผู้ที่สถิตในสวรรค์

23:10 แล้วอย่าให้ผู้ใดเอิ้นเจ้าว่า ‘นาย’ ย้อนว่าพวกเจ้ามีนายแต่ผู้เดียว คือพระคริสต์

23:11 แต่ว่า ส่วนผู้ที่เป็นใหญ่ในพวกเจ้า ผู้ฮั้นสิเป็นผู้ฮับใซ้ของพวกเจ้า

23:12 คือ ผู้ที่สิยกโตขึ้น ผู้ฮั้นสิต้องเฮ็ดให้ถ่อมลง กับผู้ที่ถ่อมโตลง ผู้ฮั้นสิได้ฮับการยกขึ้น

23:13 ระวังพินาศเด้อ พวกเสมียนฯกับพวกฟาริสี ผู้หน้าซื่อใจคดเอ้ย คือพวกเจ้าปิดประตูแผ่นดินสวรรค์ไว้จากคน คือพวกเจ้าเองกะบ่ยอมเข้าไป แล้วบัดผู้อื่น อยากสิเข้าไป พวกเจ้ากะกีดกันขวางทางไว้

23:14 ระวังพินาศเด้อ พวกเสมียนฯกับพวกฟาริสี คนหน้าซื่อใจคดเอ้ย คือพวกเจ้ายึดกลืนเอาเฮือนของญิงม่าย กับแกล้งอธิษฐานเว้านำพระเจ้าเป็นคำยืดยาว จั่งซั้นพวกเจ้าสิได้ถืกการลงโทษแฮงหนักกว่า

23:15 ระวังพินาศเด้อ พวกเสมียนฯกับพวกฟาริสี คนหน้าซื่อใจคดเอ้ย คือพวกเจ้าเลาะไปเลาะมาตามทะเลกับแผ่นดิน เพื่อสิได้แม้นแต่คนเดียวให้ฮับเข้านำพวกเจ้า บัดได้แล้วพวกเจ้ากะเฮ็ดให้เขากลายเป็นลูกนรกสองเท่ากว่าพวกเจ้าอีก

23:16 ระวังพินาศเด้อ พวกผู้นำที่โตเองตาบอด พวกเจ้ามักเว้าว่า ‘ผู้ใดสิกล่าวคำสาบานโดยอ้างพระวิหาร คำสาบานฮั้นบ่ศักดิ์สิทธิ์ แต่ผู้ใดสิกล่าวคำสาบานโดยอ้างทองคำในพระวิหาร คำสาบานแนวฮั้นศักดิ์สิทธิ์มีการผูกมัดอีหลี’

23:17 พวกคนโง่คนตาบอดเอ้ย อันใดสำคัญกว่า ทองคำ หรือพระวิหารที่เฮ็ดให้ทองคำศักดิ์สิทธิ์

23:18 กับพวกเจ้ามักสิเว้าว่า ‘ผู้ที่สาบานโดยอ้างแท่นบูซา คำสาบานฮั้นบ่ศักดิ์สิทธิ์ แต่ผู้ที่สาบานโดยอ้างเครื่องถวายเทิงแท่นบูซาฮั้น คำสาบานแนวฮั้นศักดิ์สิทธิ์มีการผูกมัดอีหลี’

23:19 พวกคนโง่คนตาบอดเอ้ย อีหยังสิสำคัญกว่า เครื่องถวาย หรือแท่นบูซาที่เฮ็ดให้เครื่องถวายฮั้นศักดิ์สิทธิ์

23:20 จั่งซั้น ผู้ที่สาบานโดยอ้างแท่นบูซา คำสาบานฮั้นกะฮ่วมทั้งแท่นบูซา พร้อมทั้งเมิ้ดคู่แนวที่อยู่เทิงแท่นบูซาฮั้นนำ

23:21 แล้วผู้ที่สาบานโดยอ้างพระวิหาร คำสาบานฮั้นกะฮ่วมทั้งพระวิหาร พร้อมทั้งผู้เพิ่นที่สถิตในพระวิหารฮั้นนำ

23:22 แล้วผู้ที่สาบานโดยอ้างสวรรค์ กะสาบานโดยอ้างบัลลังก์ของพระเจ้ากับอ้างโดยเพิ่นผู้ที่นั่งอยู่บัลลังก์ฮั้นนำ

23:23 ระวังพินาศเด้อ พวกเสมียนฯกับพวกฟาริสี คนหน้าซื่อใจคดเอ้ย คือพวกเจ้าถวายสิบต่อร้อยของแนวจุกๆจิกๆ คือสะระแหน่ ยี่หร่า กับขมิ้น แนวหมู่นี้พวกเจ้าควรสิเฮ็ดอยู่ แต่ส่วนข้อสำคัญในกฎบัญญัติฮั้น คือความยุติธรรม ความเมตตา ความเซื่อ พวกเจ้าควรสิเฮ็ดคือกันโดยบ่หลงลืมละเว้น

23:24 พวกผู้นำที่โตเองตาบอด พวกเจ้าอุตส่าห์กรองลูกน้ำออก แต่ยังกลืนโตอูฐลงไป

23:25 ระวังพินาศเด้อ พวกเสมียนฯกับพวกฟาริสี คนหน้าซื่อใจคดเอ้ย คือเจ้าล้างจอกชามแต่ทางนอก แต่ส่วนในของจอกชามฮั้นกะยังเปื้อนด้วยการปล้นสะดมกับการมัวเมาล่วงเกิน

23:26 พวกฟาริสี ที่โตเองตาบอด ให้ล้างแนวเปื้อนอยู่ในจอกชามออกซะก่อน เพื่อทางนอกสิได้สะอาดงามไปนำ

23:27 ระวังพินาศเด้อ พวกเสมียนฯกับพวกฟาริสี คนหน้าซื่อใจคดเอ้ย คือเจ้าเป็นคือปานอุโมงค์ฝังศพซึ่งฉาบด้วยปูนขาว ทางนอกเบิ่งคืองามอีหลี แต่ทางในมีแต่กระดูกศพกับแนวสกปรกโสมมทั้งเมิ้ด

23:28 พวกเจ้ากะเป็นจั่งซั้นล่ะ ทางนอกฮั้นเบิ่งทรงคือเป็นคนเที่ยงธรรมอันถืกต้อง แต่ทางในพวกเจ้ามีแต่ความหน้าซื่อใจคดกับความซั่วช้าเลวทราม

23:29 ระวังพินาศเด้อ พวกเสมียนฯกับพวกฟาริสี คนหน้าซื่อใจคดเอ้ย คือพวกเจ้าก่อสร้างอุโมงค์ฝังศพของพวกผู้เป็นปากเป็นเสียงของพระเจ้า แล้วตกแต่งอุโมงค์ฝังศพของผู้เที่ยงธรรมฮั้นให้งดงาม

23:30 แล้วจั่งเว้าว่า ‘คั่นเฮาได้อยู่ในสมัยพวกพ่อตระกูลของเฮาฮั้น เฮาสิบ่มีส่วนฮ่วมกับคนที่เฮ็ดให้เลือดของพวกผู้เป็นปากเป็นเสียงของพระเจ้าตกดอก’

23:31 จั่งซั้น พวกเจ้ากะเป็นพยานฟ้องใส่เจ้าของว่า โตเองเป็นลูกหลานของผู้ที่ได้ฆ่าผู้เป็นปากเป็นเสียงของพระเจ้าฮั้น

23:32 จั่งซั้น ให้พวกเจ้าเฮ็ดตามแนวที่พ่อตระกูลของเจ้าได้เฮ็ดฮั้น ให้ครบถ้วนซะเด้อ

23:33 ไอ้พวกงู ไอ้ซาติงูพิษฮ้ายเอ้ย เจ้าสิพ้นการตัดสินลงโทษในนรกได้จั่งใด

23:34 นี่แน่ะ ตอนที่เฮาเคยใซ้พวกผู้เป็นปากเป็นเสียง พวกนักปราชญ์ กับเสมียนฯไปหาพวกเจ้า พวกเจ้ากะเลยฆ่าถิ้มบ้าง ขึงที่หลักประหารบ้าง เฆี่ยนตีในศาลาธรรมของเจ้าบ้าง ข่มเหงไล่ไปตามเมืองต่างๆ บ้าง

23:35 จั่งซั้น เลือดของผู้เที่ยงธรรมอันถืกต้อง ซึ่งพวกเจ้าเฮ็ดให้ตกเทิงแผ่นดินโลก นับตั้งแต่เลือดอาแบลผู้เที่ยงธรรมฮั้น ฮอดเลือดเศคาริยาห์ลูกซายบารัคยา ผู้ที่พวกเจ้าได้ฆ่าในระหว่างพระวิหารกับแท่นบูซาฮั้น กะขอให้ตกใส่หัวของพวกเจ้าเมิ้ดโลดเด้อ

23:36 เฮาสิบอกความจริงให้พวกเจ้าโลด ว่า วิบัติแนวหมู่นี้สิตกอยู่กับคนในยุคนี้ทั้งเมิ้ด

23:37 โอ้ เยรูซาเล็มๆ เอ้ย เมืองที่ได้ฆ่าพวกผู้เป็นปากเป็นเสียงของพระเจ้า กับขว้างหินประหารผู้ฮับใซ้ที่พระเจ้าใซ้มาหาเจ้า เฮาอยากสิตุ้มโฮมพวกลูกๆ ของเจ้าไว้ คือปานแม่ไก่กกลูกอยู่ใต้ปีกของมัน แต่พวกเจ้าบ่ยอมเลย

23:38 นี่แน่ะ ‘บ้านเมืองของเจ้าสิถืกโผด ปะถิ้มให้ฮกฮ้างไป’

23:39 คือ เฮาบอกพวกเจ้าว่า เจ้าสิบ่เห็นเฮาอีกดอก จนกว่าสิโฮฮ้องกันว่า ‘ขอทรงพระเจริญๆ เพิ่นผู้มาในพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้า’”