10:1 แล้วผู้ข้าได้เห็นเทวทูตอีกองค์หนึ่งที่มีฤทธิ์อำนาจอันใหญ่ยิ่ง ลงมาจากสวรรค์ มีเมฆคลุมไว้ กับมีฮุ้งกินน้ำอยู่เทิงหัว กับหน้ามีลักษณะคือพอปานดวงตะเว็น กับเท้ามีลักษณะคือปานเสาไฟ

10:2 แล้วเทวทูตองค์ฮั้นถือหนังสือน้อยม้วนหนึ่งกางไว้อยู่ในมือ แล้วได้ยืนเอาเท้าขวาเหยียบ เทิงทะเล กับเท้าซ้ายเหยียบเทิงแผ่นดินโลก

10:3 แล้วองค์ฮั้นได้ฮ้องออกเสียงดังมีลักษณะคือปานเสียงสิงโตคำราม พอบัดฮ้องออก มีเสียงฟ้าฮ้องดังขึ้นมาเจ็ดเสียง

10:4 บัดนี้ ตอนเสียงฟ้าฮ้องทั้งเจ็ดเสียงฮั้นดังขึ้นมาแล้ว ผู้ข้าพวมสิลงมือเขียน แต่ได้ยินเสียงของผู้มีอํานาจเว้าลงมาจากสวรรค์ บอกกับผู้ข้าว่า “ให้ประทับตราปิดไว้เด้อ แนวฮั้นที่ฟ้าฮ้องทั้งเจ็ดเสียงได้เว้า อย่าเขียนลงเลย”

10:5 แล้วเทวทูตองค์ที่ผู้ข้าเห็นยืนอยู่เทิงทะเลกับแผ่นดินโลกฮั้น ลาวได้เด่มือขึ้นต่อฟ้าสวรรค์

10:6 แล้วลาวจั่งสาบานในพระนามของเพิ่นผู้ดำรงอยู่ตลอดกาลเป็นนิตย์ (แม่นผู้ที่สร้างฟ้าสวรรค์ แผ่นดินโลก พร้อมทั้งทะเล กับเมิ้ดคู่อันคู่แนวอยู่ในฮั้น) ว่า สิบ่มีการคองถ้าต่อไปอีกแล้ว

10:7 คือในยามที่เทวทูตองค์ที่เจ็ดได้เป่าแตรฮั้น บัดเริ่มสิเป่าแล้ว พอดีซ่วงเวลาที่เรื่องอันลึกลับของพระเจ้าที่ถืกปิดซ่อนไว้แต่โดนกะสิจบลงแล้ว ตามที่เพิ่นได้บอกให้พวกผู้ฮับใซ้ของเพิ่น คือผู้เป็นปากเป็นเสียงของเพิ่นฮั้น

10:8 แล้วเสียงของผู้มีอํานาจที่ผู้ข้าได้ยินจากสวรรค์ฮั้น ได้เว้ากับผู้ข้าอีกเทื่อหนึ่งว่า “ให้ไปฮับเอาหนังสือม้วนน้อยฮั้นเด้อ ที่ถืกกางไว้ในมือของเทวทูตองค์ที่ยืนอยู่ทั้งเทิงน้ำทะเลกับเทิงบกฮั้น”

10:9 ผู้ข้าจั่งไปหาเทวทูตองค์ฮั้นแล้วเว้าว่า “ผู้ข้าขอหนังสือม้วนน้อยฮั้นแหน่เด้อ” เทวทูตองค์ฮั้นจั่งตอบผู้ข้าว่า “เอาเลย แล้วให้กินมันเด้อ มันสิเฮ็ดให้ท้องเจ้าขม แต่มันกะสิมีรสซาดหวานคือน้ำผึ้งตอนอยู่ในปากเจ้า”

10:10 แล้วผู้ข้าจั่งฮับเอาหนังสือม้วนน้อยฮั้นจากมือเทวทูต แล้วได้กินลง บัดมันอยู่ในปากผู้ข้า มันกะหวานคือน้ำผึ้ง แต่บัดพอผู้ข้ากลืนลงไปแล้วท้องผู้ข้ากะฮู้สึกขม

10:11 แล้วเทวทูตองค์ฮั้นจั่งบอกผู้ข้าว่า “เจ้าต้องพยากรณ์อีก ต่อหน้าหลายเผ่าพันธุ์ หลายซนซาติ หลายภาษา กับต่อกษัตริย์หลายองค์”