1:1 หนังสือเซื้อสายวงศ์ตระกูลของพระเยซูคริสต์ตามลำดับ ผู้เพิ่นเป็นลูกหลานของกษัตริย์ดาวิด กับเป็นลูกหลานของอับราฮัมนำ

1:2 อับราฮัมได้ลูกซายซื่อว่า อิสอัค แล้วอิสอัคได้ลูกซายซื่อว่า ยาโคบ แล้วยาโคบได้ลูกซายซื่อว่า ยูดาห์ กับพี่น้องของเขา

1:3 แล้วยูดาห์ได้ลูกซายสองคนซื่อว่า เปเรศ กับ เศ-ราห์ เกิดจากนางทามาร์ แล้วเปเรศได้ลูกซายซื่อว่า เฮสโรน แล้วเฮสโรนได้ลูกซายซื่อว่า ราม

1:4 แล้วรามได้ลูกซายซื่อว่า อัมมีนาดับ แล้วอัมมีนาดับได้ลูกซายซื่อว่า นาโชน แล้วนาโชนได้ลูกซายซื่อว่า สัลโมน

1:5 แล้วสัลโมนได้ลูกซายซื่อว่า โบอาส เกิดจากนางราหับ แล้วโบอาสได้ลูกซายซื่อว่า โอเบด เกิดจากนางรูธ แล้วโอเบดได้ลูกซายซื่อว่า เจสซี

1:6 แล้วเจสซีได้ลูกซายซื่อว่า ดาวิด ผู้เป็นกษัตริย์ฮั่น แล้วดาวิดผู้เป็นกษัตริย์ได้ลูกซายซื่อว่า ซาโลมอน เกิดจากนางซึ่งแต่ก่อนเป็นเมียของ ทหาร อุรีอาห์

1:7 แล้วซาโลมอนได้ลูกซายซื่อว่า เรโหโบอัม แล้วเรโหโบอัมได้ลูกซายซื่อว่า อาบียาห์ แล้วอาบียาห์ได้ลูกซายซื่อว่า อาสา

1:8 แล้วอาสาได้ลูกซายซื่อว่า เยโฮชาฟัท แล้วเยโฮชาฟัทได้ลูกซายซื่อว่า โยรัม แล้วโยรัมได้ลูกซายซื่อว่า อุสซียาห์

1:9 แล้วอุสซียาห์ได้ลูกซายซื่อว่า โยธาม แล้วโยธามได้ลูกซายซื่อว่า อาหัส แล้วอาหัสได้ลูกซายซื่อว่า เฮเซคียาห์

1:10 แล้วเฮเซคียาห์ได้ลูกซายซื่อว่ามนัสเสห์ แล้วมนัสเสห์ได้ลูกซายซื่อว่าอาโมน แล้วอาโมนได้ลูกซายซื่อว่าโยสิยาห์

1:11 แล้วโยสิยาห์ได้ลูกซายซื่อว่า เยโคนิยาห์ กับพวกพี่น้องของเขา ซึ่งอยู่ในยามที่ซนซาติเขาตกเป็นเชลย ถืกนำออกไปอยู่นครใหญ่บาบิโลน

1:12 หลังจากพวกเขาตกเป็นเชลย ถืกนำออกไปอยู่นครใหญ่บาบิโลนแล้ว เยโคนิยาห์กะได้ลูกซายซื่อว่า เชอัลทิเอล แล้วเชอัลทิเอลได้ลูกซายซื่อว่า เศรุบบาเบล

1:13 แล้วเศรุบบาเบลได้ลูกซายซื่อว่า อาบีอูด แล้วอาบีอูดได้ลูกซายซื่อว่า เอลียาคิม แล้วเอลียาคิมได้ลูกซายซื่อว่า อาซอร์

1:14 แล้วอาซอร์ได้ลูกซายซื่อว่า ศาโดก แล้วศาโดกได้ลูกซายซื่อว่า อาคิม แล้วอาคิมได้ลูกซายซื่อว่า เอลีอูด

1:15 แล้วเอลีอูดได้ลูกซายซื่อว่า เอเลอาซาร์ แล้วเอเลอาซาร์ได้ลูกซายซื่อว่า มัทธาน แล้วมัทธานได้ลูกซายซื่อว่า ยาโคบ

1:16 แล้วยาโคบได้ลูกซายซื่อว่า โยเซฟ ผู้เป็นผัวของนางมารีย์ ผู้คลอดพระเยซูที่เอิ้นกันว่าพระคริสต์ ได้เกิดมาจากนางมารีย์ฮั้นเอง

1:17 จั่งซั้น ตั้งแต่อับราฮัมลงมาจนฮอดดาวิดจั่งเป็นสิบสี่ซั่วอายุคน กับนับตั้งแต่ดาวิดลงมาจนฮอดตกเป็นเชลย ถืกนำออกไปอยู่นครใหญ่บาบิโลนเป็นสิบสี่ซั่วอายุคน กับนับตั้งแต่ตกเป็นเชลยในกรุงบาบิโลน จนฮอดพระคริสต์มีอีกสิบสี่ซั่วอายุคน

1:18 บัดนี้ เรื่องการเกิดของพระเยซูคริสต์กะเป็นจั่งซี้ คือนางมารีย์ผู้เป็นแม่ฮั้น ตอนได้หมั้นกันกับโยเซฟแต่ตำอิด ปรากฏว่านางมีท้องก่อนที่สิมีการสมสู่นำกัน เป็นด้วยการอัศจรรย์ของพระวิญญาณบริสุทธิ์ ของพระเจ้า

1:19 แล้วพอโยเซฟ คู่หมั้นซิเป็นผัวของนาง โดยที่ว่าเป็นคนยุติธรรม ลาวกะบ่อยากเปีดเผยความเป็นไปของนางโดยบ่อยากเฮ็ดเป็นโตอย่างแนวบ่ดีให้คนฮู้ไปทั่ว เลยคึดว่าสิถอนหมั้นอย่างลับๆ

1:20 แต่พอโยเซฟพวมคึดอยู่ฮั้น นี่แน่ะ เทวทูตขององค์พระผู้เป็นเจ้า ได้มาปรากฎอยู่ต่อหน้าโยเซฟในความฝัน บอกว่า “โยเซฟ ลูกดาวิดเอ้ย อย่าสู่หย้านเด้อ ที่สิฮับเอามารีย์มาเป็นเมียของเจ้าเลย ย้อนว่า ลูกน้อยที่อยู่ในท้องของนางฮั้นเป็นโดยเดชพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า

1:21 แล้วนางสิได้ลูกซาย ซึ่งเจ้าสิเอิ้นซื่อของเด็กซายฮั้นว่า เยซู ย้อนว่าผู้ฮั้นสิโปรดซ่อยซนซาติของเพิ่นให้รอดพ้นจากความผิดบาปของเขาทั้งหลาย”

1:22 แนวหมู่นี้ได้เกิดขึ้นกะเพื่อสิให้เป็นไปตามพระคำของพระเจ้า ตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าได้เว้าไว้กับผู้เป็นปากเป็นเสียงของเพิ่นว่า

1:23 “นี่แน่ะ ญิงพรหมจารีคนหนึ่งสิตั้งท้อง กับสิออกลูกซายคนหนึ่ง กับผู้คนสิเอิ้นซื่อของเพิ่นว่า อิมมานูเอล แปลว่า พระเจ้าอยู่กับเฮา”

1:24 บัดโยเซฟตื่นขึ้นกะเฮ็ดตามคำซึ่งเทวทูตขององค์พระผู้เป็นเจ้าได้สั่งลาวฮั้น เลยฮับนางมาเป็นเมียของลาว

1:25 แต่ลาวบ่ได้ฮ่วมสมสู่กันกับนางจนกว่านางออกลูกซายผู้กกฮั้น แล้วลาวจั่งตั้งซื่อเด็กน้อยว่า เยซู